Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

ΒΑΡΕΛΙ ΑΔΕΙΟ ΜΕ ΤΡΥΠΙΟ ΠΑΤΟ

Η ελληνική οικονομία μπορεί να παρομοιασθεί με ένα βαρέλι άδειο με τρύπιο πάτο।
Και τι σκέφτεται κάποιος που το βλέπει;
Το προφανές। Ότι είναι άδειο το βαρέλι διότι δεν είναι στεγανό.
Άρα το πρόβλημα θα λυθεί φτιάχνοντας τον πυθμένα του βαρελιού.
Αρκεί όμως αυτό για να μην είναι άδειο το βαρέλι;
Όχι βέβαια. Γιατί λείπει μια λεπτομέρεια.
Η παροχή, η ροή που θα το γεμίσει.
Η πλειοψηφία λοιπόν των ιθυνόντων, απ'ό,τι φαίνεται μέχρι τώρα, ασχολείται με τον τρύπιο πάτο, τις απώλειες δηλαδή της ελληνικής οικονομίας, που συγκεκριμενοποιούνται
στον σπάταλο δημόσιο τομέα.
Θεωρούν δηλαδή ότι για τα χάλια της ελληνικής οικονομίας υπεύθυνος είναι ο υπέρογκος δημόσιος τομέας.
Ισχνός ο λόγος τους και η ενασχόληση με την ικανή παροχή για να γεμίσει το βαρέλι, δηλαδή τα έσοδα του κράτους .Και τα έσοδα είναι οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές.
Αν θεωρήσουμε λοιπόν ότι ο δημόσιος τομέας ως προς το κομμάτι που αφορά στα έσοδα του κράτους (φόροι-εισφορές) δεν μπορεί να διαφύγει, τότε αυτό που απομένει είναι ο άλλος τομέας των εργαζομένων, ο ιδιωτικός.
Θα ενσκύψουν με πραγματικό ενδιαφέρον άραγε οι έχοντες την ευθύνη της ελληνικής οικονομίας στα μειωμένα έσοδα από τον ιδιωτικό τομέα (βλέπε φοροδιαφυγή-εισφοροδιαφυγή);
Φοβούμαι ότι οι ελπίδες δεν είναι πολλές.
Πάντως ένα είναι σίγουρο:για να γεμίσει το βαρέλι δεν αρκεί μόνο να μην είναι τρύπιο, αλλά και να υπάρχει επαρκής παροχή!